Herfst depressie
Kort verhaal van Elisabeth
In 2009 en 2010 schreef ik een aantal korte moordverhalen. Deze zijn toen uitgegeven door een uitgeverij die niet meer bestaat. Gelukkig heb ik de verhalen nog. Schrijven doe ik nog steeds. Wat schrijf ik? Recepten, korte verhalen, langere verhalen of gedichten. Ook schrijf ik gewoon over eten.
Dit is een 140 woorden verhaal. Op een blogsite doe ik soms mee met schrijfopdrachten. Het verhaal mag niet meer en minder woorden bevatten dan 140 woorden.
Copyright is duidelijk, die ligt bij mij - Elisabeth van der Ark
Niets mag ongevraagd gekopieerd worden.
De link van deze pagina mag je wel delen met anderen. Graag zelfs.
Herfst depressie
Ik geniet van dit weer. De zon schijnt en geeft warmte aan mijn frisse konen. De wandeling begon droog maar halverwege begon het hard te regenen. Natuurlijk had ik kunnen schuilen. Maar het bos gaf net voldoende bescherming tegen de meeste
druppels.
Zachtjes zing ik. Evengoed kan ik hard zingen, want ik kom geen mens tegen. Terwijl een lekkere boswandeling juist zo goed is
tegen een herfstdepressie. Het geldt zeker voor mij. Ongemerkt was ik toch harder gaan zingen.
'Zo ga je lekker herrieschopper', hoor ik. Ik kijk de persoon aan en lach en geef een vette knipoog. Zingend loop ik verder. Precies op het moment dat ik het bos uitstapte stopte de regen. Dat heb ik toch weer prima getimed. Graag denk ik dat alles
te regelen is. Onzin natuurlijk, de natuur en het weer laten zich niet regelen.
