Herfstdepressie

Ik geniet van dit weer. De zon schijnt en geeft warmte aan mijn frisse konen. De wandeling begon droog maar halverwege begon het hard te regenen. Natuurlijk had ik kunnen schuilen. Maar het bos gaf net voldoende bescherming tegen de meeste druppels. Zachtjes zing ik. Evengoed kan ik hard zingen, want ik kom geen mens tegen. Terwijl een lekkere boswandeling juist zo goed is tegen een herfstdepressie. Het geldt zeker voor mij. Ongemerkt was ik toch harder gaan zingen. 'Zo ga je lekker herrieschopper', hoor ik. Ik kijk de persoon aan en lach en geef een vette knipoog. Zingend loop ik verder. Precies op het moment dat ik het bos uitstapte stopte de regen. Dat heb ik toch weer prima getimed. Graag denk ik dat alles te regelen is. Onzin natuurlijk, de natuur en het weer laten zich niet regelen.